Tenshi no Tamago (Film, 1985) - MovieMeter.nl (2024)

Oshii was me niet bekend, dus mijn verwachtingen waren uitsluitend gebaseerd op de hoge score en het productieland, uit Japan heb ik wel veel mooie animaties gezien. Ik stapte er dus blanco in vertrouwende op een "typische hoogscorende animatie uit Japan". Dat was dus achteraf duidelijk een verkeerde instelling.

Wat ik niet had verwacht is een behoorlijk ontoegankelijke film met een verhaal dat qua opbouwtempo nogal de plank misslaat. Verder ben ik niet iemand die style over substance of Lynchiaanse toestanden kan waarderen, dus ook daar ging het voor me mis. Niet dat dit nou het voorbeeld is van zulke films, maar meer om je vraag te beantwoorden over wat ik wel, en dus ook wat ik niet had verwacht. Abstract en surrealistisch kan ik wel waarderen, maar dan graag met een betekenis / inhoud / boodschap / achtergrond o.i.d.

Dit lijkt me (achteraf) een film waar het beter is om je vantevoren over in te lezen, dan om er blanco in te stappen. Dan had ik er misschien anders naar gekeken, want nu kwam mijn filmbeleving dus niet van de grond, door het technische (verhaal dat qua montage erg moeizaam op gang komt) en het (gebrek aan) inhoudelijke.

Nu vraag ik me dus wel af of ik aan de andere hoogscorende animaties van Oshii, zoals de Ghost in the Shell-reeks zal kunnen waarderen. Ik ben niet zo gek op actieanimaties (niet dat Tenshi dat wel is, maar het lijkt erop dat de GitS-films wel die kant opgaan) dus ook daarom ben ik daar (nog) niet aan begonnen.

Misschien is er nog hoop voor mij en anime, OH. Ik weet dat ik met regelmaat weer een animetopper van je de grond inboor met een lage waardering (zoals jij met mijn klassiekers), maar dit zijn werkjes zoals ik ze graag zie. Fijn.

Engels ondertitelde Blu-ray rip zag er erg goed uit, en ook de prachtige soundtrack in cd-kwaliteit kunnen vinden. In dit geval een voordeel dat ik dat ik de schaarste heb over kunnen slaan (net even door de afgelopen 7 pagina's gelezen, sommige users hebben diep in de buidel moeten tasten en moeite moeten doen, met regio 1 dvd'tjes, laptops en uitgeprinte scripts ernaast. Respect.). Ik kijk reikhalzend uit naar de tijd dat we dit soort werk gewoon hier legaal kunnen kijken voor een niet zo exorbitante prijs. 5-10 euro op Google Play of iTunes ofzo, 10-20 euro om te kopen. Zoiets. 60 euro voor een Blu-ray zul je mij niet snel zijn doen.

Nog maar 15 stemmen om wat dat betreft in aanmerking te komen voor de top 250, maar de gemiddelde waardering is te laag. Hoop dat mijn 4,5* een beetje helpt. Voor een review zou ik hem moeten herzien, voel ik. En inderdaad wat verdiepen, wellicht.

next stop: Patlabor

Van de maker van Ghost In The Shell, met een bijna uitgestorven wereld als setting vond ik de film Intrigerend genoeg om eens te gaan bekijken.

Met de enorme traagheid (afgezien van de belachelijk lange scene waarin het meisje slaapt) had ik niet zo'n probleem, wel met de vaagheid en de overdosis religieuze symboliek. Want daarmee was het toch vooral een cryptische puzzel waar je toch niet helemaal uitkomt. Ik heb na afloop de analyse van Chris Stuckmann bekeken maar moest voor mezelf toch bekennen dat de keizer eigenlijk geen kleren aan had. Er wordt wat gejongleerd met ideeen over de ark van Noach, (het testen van) geloof waaraan wordt getwijfeld, reincarnatie, volwassen worden, het ontstaan van het leven (yggdrasil), futiliteit van het proberen te "vangen" van waarin geloofd wordt, maar eigenlijk is het een zooitje en heeft Oshii toegegeven zelf ook geen uitleg te kunnen geven. Teveel ideetjes, te weinig uitwerking en te weinig interessante vragen om over na te denken.

10 jaar later werd dus Ghost In The Shell gemaakt door deze dezelfde maker, welke ik toch echt veel beter vind, hoewel dit best mooi gefilmd was en aangenaam vreemd, ook door de soundtrack.

Malick schreef:
Nee, dit zou Tarkovsky nooit kunnen regisseren. Zo'n beetje het tegenovergestelde van wat die zelf geloofde en 'predikte' in zijn films. Oshii pleidooi is er duidelijk een van geen schepper. Soort van atheïstische bespiegeling over het leven. Het bestaan. Wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Waar ga ik naartoe? Dat soort vragen. Net als Aronofsky versie van Noah heeft het verhaal dat de 'man' gegeven moment vertelt niets te maken met de versie uit de Bijbel. Griezelige film.

Weliswaar wordt er een ark getoond met fossielen van dieren die nooit het beloofde paradijs hebben mogen meemaken en stelt de jongen ook skeptische vragen, maar hoe verklaar je het standbeeld van het meisje met het ei aan het einde anders dan een eerbetoon voor haar standvastige geloof (alsmede de nieuwe bomen met een ei er bovenop, nadat ze dat water in valt en eieren produceert)? Het gaat zeker over twijfel aan geloof maar maakt zeker geen indruk van een stellig atheistische overtuiging, zelfs niet als counterpart (aangezien de jongen een soort Jesus lijkt).

Het ei is een leeg omhulsel, er zit niets goddelijks in. Het feit dat er daarna nieuwe eieren komen, is in mijn interpretatie eerder een verwijzing naar standvastig en blind geloof, dan naar een mogelijkheid van een opperwezen.

Dubbel.

Bij wijlen prachtig geanimeerd, leunend op de geweldig vormgegeven post-apocalyptische wereld. Deze stijl ligt mij veel beter dan de bekende Ghibli-films die ik niet zo lang geleden pas ontdekt heb. De fantasy-elementen zijn ook echt fantasierijk en creëren een eigen sfeertje.

Máár het is ook pretentieus. De bombastische soundtrack doet gotisch aan en kan mij op momenten bekoren, maar het werkt evenzeer averechts als het extra kracht moet geven aan gewichtige scènes.

Films waarbij men achteraf ook nog een gans forum kan aflezen en op tig uiteenlopende visies stuit, scoren bij mij doorgaans niet erg goed. Een zeker metaforisch gehalte of wat abstractie kan er heus wel in. Als aan het einde van je film er evenwel nog talloze invullingen mogelijk zijn, vind ik dat een te gemakkelijk trucje als regisseur om een interessant eindproduct af te leveren - geloofscrisis tijdens het maken of niet.

3

Deze film is ook geanimeerde kunst, niet echt een traditionele verhaal. Films zoals dit moet je eerder voelen dan echt begrijpen. Je kan de film op meerdere manieren interpreteren dus het is echt wat jij ervan maakt. Ik heb mensen zien zeggen dat echt alle religieuze symbolisme over hun hoofd gingen maar alsnog de film geweldig vonden. Die hypnotische sfeer door middel van prachtige beelden en muziek is fantastisch.

Anime is een medium waar veel potentie in zit. Helaas wordt die potentie nooit eruit gehaald door de anime industrie zelf. Tenshi no Tamago is een film uit 1985 en er is niet veel dat echt dichtbij komt bij deze film. Het publiek wilt liever shows met kinderachtige humor, karakters waar hun diepgang flinterdun is en dezelfde clichés. Vaak is de animatie ook tegenwoordig echt heel lelijk dus zie ik weinig hoop voor de toekomst van anime. Er zijn echt maar een paar films en enkele shows die tot nadenken stemmend zijn.